مقایسه تأثیر آموزش به شیوۀ الگوی راهبردی تفکر استقرایی و روش سنتی بر پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان کم‌توان ذهنی در درس علوم‌تجربی پایۀ پنجم ابتدایی شهر همدان

پژوهش حاضر با هدف مقایسۀ تأثیر آموزش به شیوۀ الگوی راهبردی تفکر استقرایی و شیوۀ روش‌های تدریسی سنتی بر پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان کم‏توان ذهنی صورت پذیرفته است. روش پژوهش نیمه آزمایشی، با طرح پیش‌آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. بدین منظور 60 نفر از دانش‌آموزان دختر و پسر کم‏توان ذهنی پایۀ پنجم ابتدایی شهر همدان به صورت تصادفی انتخاب شدند. افراد گروه نمونه به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی و دو گروه کنترل (15 نفری از دانش‌آموزان دختر و پسر) جایگزین شدند. قبل از اجرای طرح از گروه‌ها پیش آزمون به عمل آمده و گروه آزمایشی به مدت 4ماه درس علوم تجربی را به شیوۀ تدریس الگوی راهبردهای تفکر استقرایی در 24 جلسۀ 30 دقیقه‌ای توسط آموزگاران متبحر و آموزش دیده در مرکز اختلالات یادگیری فرا گرفت. در پایان دورۀ عملکرد، گروه‌ها با یک پس آزمون مورد ارزیابی قرار گرفتند. گروه‌های کنترل (دختر و پسر) در این مدت تحت آموزش‌های معلم- شاگردی سنتی قرار داشتند. یافته‌ها نشان داد که پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان کم توان ذهنی که درس علوم تجربی را با روش تدریس مبتنی بر مهارت‌های تفکر استقرایی آموزش دیده‌اند بیش از پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزانی است که همین درس را با روش سنتی آموزش دیده بودند. با توجه به نتایج به دست آمده پیشنهاد می‏شود برای یادگیری بهتر مفاهیم و آموزش مؤثر درس علوم تجربی به دانش آموزان کم‏توان ذهنی، معلمان از روش راهبردی تفکر استقرایی استفاده نمایند.